به نقل از «ایران اکونومیست»

تعویق سفر انسان به ماه در پی مشکلات استارشیپ

تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۵۰۱۷۹

ناسا می‌گوید مشکلات فضاپیمای اسپیس‌ایکس احتمالا باعث به تعویق افتادن ماموریت ماه آرتمیس ۳ تا سال ۲۰۲۶ می‌شود.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، ناسا نگران است که وسیله نقلیه غول پیکر جدید استارشیپ اسپیس‌ایکس طبق برنامه‌ریزی فعلی آماده حمل فضانوردان به سطح ماه در اواخر سال ۲۰۲۵ نباشد.

در سال ۲۰۲۱، این آژانس فضایی، استارشیپ را که بزرگترین و قدرتمندترین موشک ساخته شده تاکنون است به عنوان اولین فرودگر سرنشین‌دار ماه برای برنامه‌ی اکتشاف ماه «آرتمیس» انتخاب کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استارشیپ در ماموریت آرتمیس ۳ در اولین بازگشت بشر به ماه از زمان پایان برنامه‌ی آپولو در سال ۱۹۷۲، فضانوردان را در نزدیکی قطب جنوبی ماه که غنی از یخ است قرار خواهد داد. آرتمیس ۳ در حال حاضر برای ماه دسامبر سال ۲۰۲۵ برنامه‌ریزی شده است، اما بعید است که استارشیپ به این برنامه‌ زمانی برسد.

جیم فری(Jim Free)، معاون مدیر توسعه‌ی سیستم‌های اکتشافی ناسا در روز چهارشنبه(هفتم ژوئن) در جریان نشست مشترک هیئت مهندسی هوانوردی و فضایی آکادمی ملی ایالات متحده و هیئت مطالعات فضایی گفت: دسامبر ۲۰۲۵ تاریخ آشکار فعلی ما است، اما با مشکلاتی که اسپیس‌ایکس داشته است، فکر می‌کنم این واقعا بسیار نگران‌کننده است.

او افزود: بنابراین، می‌توان احتمال داد که این ماموریت به سال ۲۰۲۶ موکول شود.

یک استارشیپ که به طور کامل سر هم شده بود برای اولین بار در ماه آوریل به فضا پرتاب شد و در یک ماموریت آزمایشی حماسی در آسمان تگزاس جنوبی به پرواز درآمد.

هدف از این پرواز فرستادن مرحله‌ی فوقانی استارشیپ به مدار زمین بود که با فرود در اقیانوس در نزدیکی هاوایی به پایان برسد. اما دو مرحله‌ی وسیله نقلیه طبق برنامه ریزی انجام شده از هم جدا نشدند و اسپیس ایکس کمتر از چهار دقیقه پس از بلند شدن دستور انهدام استارشیپ را بر فراز خلیج مکزیک داد.

مشخص نیست چه زمانی دوباره استارشیپ پرواز خواهد کرد. ابتدا باید چندین مورد بررسی شود. برای مثال، اداره هوانوردی فدرال ایالات متحده(FAA) با کمک اسپیس‌ایکس هنوز در حال بررسی این نقص در پرتاب است و ائتلافی از گروه‌های زیست‌محیطی از اداره هوانوردی فدرال شکایت کرده‌ و ادعا کرده‌اند که این آژانس به‌درستی آسیب‌هایی را که پرتاب‌های استارشیپ می‌تواند به اکوسیستم اطراف وارد کند، ارزیابی نکرده است.

بازگشت نسبتا سریع به برنامه‌ی پرواز برای آرتمیس ۳ ضروری است تا شانسی برای رسیدن به هدف پرتاب ماموریت آرتمیس در سال ۲۰۲۵ وجود داشته باشد، زیرا همانطور که فری اشاره کرد، اسپیس‌ایکس باید چندین پرتاب استارشیپ را پیش از اینکه این وسیله نقلیه ماموریت آرتمیس را آغاز کند، انجام دهد.

برای مثال، هر فضاپیمای استارشیپ که به سمت ماه می‌رود، باید در مدار زمین توسط چندین تانکر استارشیپ دیگر سوخت‌رسانی شود و اسپیس‌ایکس یک استارشیپ بدون سرنشین را پیش از استارشیپ ۳ به سطح ماه خواهد فرستاد تا ایمنی و آمادگی فضاپیما برای حمل فضانوردان را نشان دهد.

فری گفت می‌گوید: آن‌ها برای انجام سوخت‌رسانی به تعدادی پرتاب نیاز دارند، برای انجام آزمایش به تعدادی پرتاب نیاز دارند و تنها برای انجام پرواز نیز به تعدادی پرتاب نیاز دارند. آنها تعداد قابل توجهی پرتاب در پیش دارند و البته این باعث نگرانی من در مورد تاریخ دسامبر سال ۲۰۲۵ می‌شود.

هدف برنامه‌ی آرتمیس برقراری حضور دائمی و پایدار انسان در ماه و اطراف آن تا پایان دهه‌ی ۲۰۲۰ است. ناسا معتقد است که مهارت‌ها و دانش به دست آمده از دستیابی به این امر به آژانس کمک می‌کند تا در اواخر دهه‌ی ۲۰۳۰ یا اوایل دهه‌ی ۲۰۴۰ فضانوردان را به مریخ بفرستد.

یکی از ماموریت‌های آرتمیس تا به امروز انجام شده است. آرتمیس ۱ در پاییز گذشته یک کپسول بدون سرنشین اوریون را به مدار ماه فرستاد و بازگرداند. آرتمیس ۲ قرار است در اواخر سال ۲۰۲۴ فضانوردان را به مدار ماه ببرد.

موشک سامانه پرتاب فضایی و کپسول اوریون نیز در ماموریت آرتمیس ۳ حضور خواهند داشت. این تجهیزات چهار فضانورد را از زمین خارج خواهند کرد. سپس دو مورد از این فضاپیماها برای سفر به سطح ماه و بازگشت از آن مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

به تعویق افتادن آرتمیس ۳ تا سال ۲۰۲۶ تعجب آور نخواهد بود. به هر حال این ماموریتی جاه طلبانه است و از قطعات سخت افزاری فضایی جدید توسعه یافته و بسیار پیچیده در آن استفاده می‌شود.

در واقع، تاریخ دسامبر ۲۰۲۵ در حال حاضر کمی دور شدن از هدف اصلی است. در ماه مارس سال ۲۰۱۹، دولت ترامپ به ناسا دستور داد که فضانوردان را تا پایان سال ۲۰۲۴ به ماه برساند. این جدول زمانی تحت عنوان گزارش نوامبر سال ۲۰۲۱ توسط دفتر بازرس کل ناسا به عنوان یک جدول زمانی بسیار تهاجمی تلقی شد.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: استارشیپ ، اسپیس‌ایکس ، آرتمیس 3 ، ناسا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: استارشیپ اسپیس ایکس آرتمیس 3 ناسا ماموریت آرتمیس اسپیس ایکس برنامه ی آرتمیس ۳ سال ۲۰۲۵

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۵۰۱۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ستارگانی که به سرعت لاغر می‌شوند

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس،‌ اخترشناسان برای اولین بار بادهای ستاره‌ای که از سه ستاره خورشیدمانند می‌وزد، شناسایی کردند. این رصد به تعیین سرعت از دست دادن جرم این ستارگان از طریق بادهای ستاره‌ای کمک کرد.

این تیم تحقیقاتی با مشاهده پرتوهای ایکس ساطع‌شده از حباب پلاسمای داغ به نام «اخترکره» که منظومه‌های ستاره‌ای را احاطه کرده است، به این اطلاعات دست یافتند. اخترکره‌ها مشابه هلیوسفری هستند که منظومه شمسی را احاطه کرده است.

بادهای ستاره‌ای می‌توانند فرآیندهایی را ایجاد کنند که اتمسفر سیاراتی که به دور ستارگانی که بادها از آن می‌وزد، تبخیر کرده و پتانسیل آن سیارات را برای میزبانی از حیات کاهش دهند.

سرعت فرار اتمسفرهای سیارات آهسته است، اما این فرایند می‌تواند در طول میلیون‌ها سال، دنیایی مانند زمین را به یک سیاره‌ای خشک، بدون جو و مرده تبدیل کند. مشاهدات جدید می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا بفهمند سیارات چگونه در اطراف ستاره‌هایی مانند خورشید تکامل می‌یابند، و همچنین می‌تواند در شناسایی سیاراتی که پتانسیل بیشتری برای میزبانی از حیات دارند کمک کند.

علیرغم اهمیت بادهای ستاره‌ای در تکامل یک منظومه دارای سیاره‌، اندازه‌گیری بادهای ستاره‌های شبیه به خورشید بسیار دشوار است.

کریستینا کیسلیاکوا، سرپرست تحقیقات و اخترفیزیکدان دانشگاه وین گفت: در منظومه شمسی، تبادل بار بادهای خورشیدی بین سیارات، دنباله دارها و هلیوسفر مشاهده شده است و یک آزمایشگاه طبیعی برای مطالعه بادهای خورشیدی است. مشاهده این فرایند از ستاره‌های دور به دلیل ضعیف بودن سیگنال آ‌ن‌ها بسیار دشوارتر است.

کیسلیاکووا اضافه کرد که فاصله زیاد تا این ستاره‌ها، تفکیک سیگنال‌های پرتو ایکس منتشر شده توسط اخترکره را از گسیل‌های پرتو ایکس ستاره، بسیار دشوار می‌کند.

با این حال پس از رصد این منظومه‌های ستاره‌ای با تلسکوپ فضایی پرتو ایکس نیوتن، این تیم الگوریتم جدیدی برای تفکیک سهم ستاره‌ها واخترکره‌ها در انتشار پرتو ایکس ایجاد کرد.

بنابراین محققان توانستند تبادل بار بین یون‌های اکسیژن در بادهای ستاره‌ای و اتم‌های خنثی در محیط بین‌ستاره‌ای این سه ستاره را شناسایی کنند.

این تیم مشخص کرد که ستاره 70 مارافسای – در فاصله 16.6 سال نوری از زمین- با سرعتی حدود 67 برابر خورشید و اپسیلون نهر – فاصله از زمین:10.5 سال نوری- حدود 16 برابر سریعتر از خورشید جرم خود را از دست می‌دهند. ستاره 61 ماکیان- فاصله از زمین:11.4 سال نوری- کم‌ترین سرعت جرم را داراست؛ البته این سرعت کاهش جرم هنوز 10 برابر سریع‌تر از کاهش جرم ستاره ماست. بنابراین، بادهای ستاره‌ای این ستارگان که سیاره‌هایشان را نابود و اخترکره‌هایشان را متورم می‌کند، بسیار قوی‌تر از بادهایی هستند که از خورشید گسیل می‌شود؛ شاید به دلیل که این سه ستاره فعالیت مغناطیسی بسیار قوی‌تری نسبت به خورشید دارند.

در طول سه دهه، تلاش‌های بسیاری برای اثبات وجود باد در اطراف ستارگان خورشیدمانند و اندازه‌گیری قدرت آن‌ها صورت گرفته است، اما تاکنون شواهد غیرمستقیم بر اساس تأثیرات ثانویه بادها بر ستاره یا محیط آن به وجود چنین بادهایی بدست آمده بود.
نتایج جدید مبتنی بر اشعه ایکس، راه را برای یافتن و حتی تصویربرداری مستقیم از این بادها و مطالعه برهمکنش آن‌ها با سیارات اطراف هموار می کند.

تحقیقات این تیم در مجله Nature Astronomy منتشر شد. ترجمه از مریم فخیمی

انتهای پیام/